آقای ش

اول از همه باید اعتراف کنم که پی نوشت بعد دو تا پست قبل رو کاملا تکذیب میکنم
به اندازه کافی به خاطرش مواخذه شدم!
اینجور موقع ها وقتی گوشی رو بر میدارم و فهرستش رو نگاه میکنم کلی اسم میبینم که اینجور وقت ها می تونن آرومم کنن، که اینجور وقت ها تنهام نمی زارن، اینجور وقت ها نصیحتم نمی کنن و اینجور مواقع واقعا می مونم به کدومشون زنگ بزنم! 
و از همه مهمتر به قول حسن یکی به اسم khoda توی فهرست هست که همیشه در دسترسمه و همیشه هم صدامو می شنوه و با داشتنش می تونم آرامش واقعی رو تجربه کنم!

دیروز اون دوست قدیمی اومد و بخشی از کارمون رو دست گرفت، واز همه مهمتر این بود که آقای ش نازنین هم با نیم ساعت تاخیر اومد و از همه جالبتر اینکه منو شناختنه به اسم ولی همین که بعد از یک سال و سه ماه چهره ام یادش بود خودش نشون میده که عجب حافظه ای دارهبازم  به این نتیجه رسیدم که خیلی بی ریا و بامزه و نازنینهمن و رویا هم یواشکی ازش عکس گرفتیم ، احتمالا عکسشو ببینید خودتون میفهمید منظورم از آقای ش کیهاکه عکسشو بدون لینک بزارم درد سر میشه به خاطر همین هایپرلینک کردم، اینم عکسش
قرار شد شنبه بیاد تا قرار داد کاری ببندیم و قول همکاری داد این نازنین مرد
کلاس زبان هم که این هفته به کل نرفتیم، من که نرفتم ندا هم نرفتو هفته دیگه وقتی آقای ش میاد احتمال زیاد من کلاس زبانم چون دیگه چوب خطم برای دودر کردن پر شده(یاد سیاوش قمیشی افتادم با اون آهنگ خط میکشم رو دیوارش)
امروز روز گندی بود، خیلی مزخرفوقتی سرعت اینترنت کمه به مرز دیوونگی میرسونه آدم رو، چون عملا هیچ کاری نمی شه کرد، مثل امروز
امروز موقع برگشت سوار اتوبوس بودم روی پل چوبی، ماشین جلوی اتوبوس یه دفعه ترمز کرد و اتوبوس برای اینکه به ماشین نخوره فرمون رو کشید سمت راست و خوردیم به گاردریل کنار پل فک کن روی پل بودیم؛ اگه یه ذره سرعتش بیشتر بود حتما از بالای پل پرت می شدیم پایین
دلم آرامش قلبی می خواد، موبایلمو خاموش کردم شاید یه آرامش نسبی بهم بده.
فردا صبح با رویا میرم امامزاده صالح آرامش اونجا رو بیشتر نیاز دارم