عشق

10:10:48 AM جمعه 20 mehr 1386

رهایم کن برو ای عشق از جانم چه می خواهی
به سوهان غمت روح مرا پیوسته می کاهی

مگر جز مهربانی از تو و چشمت چه می خواهم
تو خود از هر کسی بهتر از احساس من آگاهی

نیازی نیست تا پنهان کنی از من نگاهت را
گواهی می دهد قلبم مرا دیگر نمی خواهی

غزل هایم زمانی روی لبهای تو جاری بود
ولی امروز در چشمت نمی ارزم پر کاهی

دلم خوش بود گهگاهی برایت شعر می خوانم
تو هم سر می زدی آن روزها بر کوچه ها گاهی

برو هر جا که می خواهی برو آسوده باش اما
مواظب باش مثل من نیفتی در چنین چاهی

پی نوشت: این شعر رو آقای قرخانلو توی کمانت دونی وبلاگم گذاشته بودن، حیفم اومد شما نخونیدش