یک روز پاییزی گرم

دیروز بعد از حدود شش ماه رفتم محل کار سابقم. فقط مهدیه میدونست میرم و قرار بود بقیه غافلگیر شن. وقتی وارد حیاط شدم، آقای نگهبان که شیفت آقای ن بود گفت بفرمایید خانوم! وقتی برگشتم و من رو دید به احترام بلند شد ایستاد و کلی خوش و بش کرد و کلی هم اطلاعات گرفت و در آخر آرزوی موفقیت کرد.

توی راهرو نسرین رو دیدم، طفلک باورش نمیشد. چند باری با هم تلفنی صحبت کرده بودیم. با هم رفتیم تو سالن ، ندا معلوم بود داشت تو دلش فحشم میداد که چرا بهش نگفته بودم. مهدیه هم میدونست. رویا هم جاش خالی بود چون با چند تا از بچه های دیگه رفته بودن نمایشگاه، با خانم الف هم کلی دیده بوسی کردم. بعدشم جعبه ی کلوچه هایی که در اصل مال م بود رو غارت کردیم(یه دونه به خودش رسید D:)

چند دقیقه ای پیششون نشستم و از اتفاقاتی که امروز قراره بیوفته براشون تعریف کردم. تلفن ندا زنگ خورد و گفت که برو تو اتاق فنی آقای ب کارت داره. دوست نداشتم برم ولی با جعبه ی کلوچه ها رفتم. بعد از اون اتفاقی که بینمون افتاده بود جواب سلامشم به زور میدادم. وقتی رفتم تو اتاق بلند شد ایستاد و کلی سلام گرم کرد و در مورد نخریدن لپتاب و شمال و خیلی چیزای دیگه حرف زد. بهم نگاه نمیکرد. گفتم ببخشید دیرم شده باید زودتر برم. گفت راستش من از کار بچه گانه ای که کردم پشیمونم. خیلی وقت پیش باید به خاطر رفتار زشتم ازتون عذر خواهی میکردم ولی پیش نیومد، میخواستم بعد از مراسم نامزدی خانم ق این کار و بکنم که خیلی زود رفتین ، فکر کنم بهترین موقع الان باشه، میخوام که از صمیم قلب من رو ببخشید. نمیدونم چرا بی خودی بهش گفتم به دل نگرفته بودم و خداحافظی کردم. در صورتی که بعد از اون اتفاقا تصمیم گرفتم هیچ وقت نبخشمشون. هرچند این بچه تر این حرفاس و مسبب اصلی یکی دیگه بود. بگذریم، بعدش باهاشون خداحافظی کردم و بچه ها گفتن نهار بیا پیشمون. با م قرار داشتم واسه خرید لپتاب، سونی دیده بودم و میخواستم صورتی رنگش رو بخرم. اینقد از این پاساژ به اون پاساژ و از این مغازه به اون مغازه رفتیم که دیشب از زور درد پا خوابم نبرد ولی خوشبختانه اون چیزی که مورد پسند بود رو با قیمت مناسب پیدا کردیم. نهار هم رفتیم پاتوقمون بوفالو(از ندا و مهدیه هم عذر خواهی کردم که نتونستم نهار برم پیششون)، تا حالا اونقدر شلوغ ندیده بودم اونجا رو. موقع بر گشتن از بوفالو به خاطر عجله من و سورپرایز شدن م کلا یادمون رفت نسکافه ای که اشانتیون داده بودن رو بگیریم(الان یادم افتاد)ایشالا دفعه ی بعد که به زودی خواهد بود اشانتیون ها رو فراموش نمیکنیم البته اگه ندایی بخواد تولدش بریم بوفالوD: (از الان خودمو دعوت کردم ندا).از اونجا هم مستقیم رفتم دیدن کوچولوی خاله ام که به خاطر زردیش دو روزه تو بیمارستان بستریه.(الهی زودتر خوب شی قربونت برم)

آخر شب هم زنگ زدم به مرجان و از دلش در آوردم که نتونستم نهار برم خونشون.