وقتی اینجا رو خوندم فهمیدم نود و نه درصد دوستای وبلاگ نویسم مجرمن. در برخی موارد خودم حتی! اینجاس که باید بگم، مملکته داریم!!!
از مهرگان بیزارم و از نام پائیز-وز مهر دارم دیده ای از گریه لبریزدر مهر بی مهر-هر برگ زردی کز درختی پیر و رنجور -میافتد و میلغزد و بر خاک راهی می نشیند-همراه آهی کز دلم سرمیکشد تلخ-در خاطرم یاد سیاهی می نشیند.از باد پائیز- می پیچدم در یاد، فریاد جداییوز برگریزش میدود در خاطر من-پژمردن آن عشق دیرین خدایی***در ماه پائیزاو بی خبر از حال من خاموش میرفت-اما مرا در سینه فریادی نهان بودیک کاروان اندوه در راه سفر داشت-خود کاروانسالار پیر کاروان بود.***یک روز ابری،روز خاموش و غم انگیزاو بود و من،اما مه او ... یکعمر،تلخیمن بودم و او-اما نه من .... یک کوه،اندوهدر پیش رو، کوه مصیبت دشت تا دشت-در پشت سر، دریای محنت،کوه تاکوه.او رفت خاموش-من ماندم و اشک-من ماندم و آه-من ماندم و فریاد جانکاه.آن نام جانداروی شیرین-وآن عشق جاویدان دیرین-تالحظه های مرگ پیوند-تا واپسین دم میدود در یاد تلخماو را چه نامم؟او را چه گویم؟او نیمی از من بود و من نیمی از اویمآن بخت خفته-همزاد من، نیروی من، بال وپرم بود-او مادرم بود. ***** مهدی سهیلی
بهت توصیه میکنم این مملکته داریم رو دیگه استفاده نکنی. به نظر من به دور از حس میهن پرستیه. یه جور تحقیر مملکتمون حساب میشه.
سوای حس میهن پرستی و اینا بعضی مواقع تنها جمله ایه که در برخی شرایط، مناسبه به کار بردنه
من که هیچ کدوم اون جرم ها رو مرتکب نشدم.
تو همون یک درصدی دیگه D:
مگه نمی‌دونی تو این مملکت همه مجرمند، مگه اینکه خلافش ثابت بشه!!!
چی بگم والا
از مهرگان بیزارم و از نام پائیز-
وز مهر دارم دیده ای از گریه لبریز
در مهر بی مهر-
هر برگ زردی کز درختی پیر و رنجور -
میافتد و میلغزد و بر خاک راهی می نشیند-
همراه آهی کز دلم سرمیکشد تلخ-
در خاطرم یاد سیاهی می نشیند.
از باد پائیز-
می پیچدم در یاد، فریاد جدایی
وز برگریزش میدود در خاطر من-
پژمردن آن عشق دیرین خدایی
***
در ماه پائیز
او بی خبر از حال من خاموش میرفت-
اما مرا در سینه فریادی نهان بود
یک کاروان اندوه در راه سفر داشت-
خود کاروانسالار پیر کاروان بود.
***
یک روز ابری،روز خاموش و غم انگیز
او بود و من،اما مه او ... یکعمر،تلخی
من بودم و او-
اما نه من .... یک کوه،اندوه
در پیش رو، کوه مصیبت دشت تا دشت-
در پشت سر، دریای محنت،کوه تاکوه.
او رفت خاموش-
من ماندم و اشک-
من ماندم و آه-
من ماندم و فریاد جانکاه.
آن نام جانداروی شیرین-
وآن عشق جاویدان دیرین-
تالحظه های مرگ پیوند-
تا واپسین دم میدود در یاد تلخم
او را چه نامم؟
او را چه گویم؟
او نیمی از من بود و من نیمی از اویم
آن بخت خفته-
همزاد من، نیروی من، بال وپرم بود-
او مادرم بود.
*****
مهدی سهیلی
بهت توصیه میکنم این مملکته داریم رو دیگه استفاده نکنی. به نظر من به دور از حس میهن پرستیه. یه جور تحقیر مملکتمون حساب میشه.
سوای حس میهن پرستی و اینا بعضی مواقع تنها جمله ایه که در برخی شرایط، مناسبه به کار بردنه
من که هیچ کدوم اون جرم ها رو مرتکب نشدم.
تو همون یک درصدی دیگه D:
مگه نمی‌دونی تو این مملکت همه مجرمند، مگه اینکه خلافش ثابت بشه!!!
چی بگم والا