روشنی من گل آب

ابری نیست
بادی نیست
می نشینم لب حوض
گردش ماهیها ، روشنی ، من ، گل ، آب
پاکی خوشه زیست

مادرم ریحان می چیند
نان و ریحان و پنیر ، آسمانی بی ابر ، اطلسیهایی تر
رستگاری نزدیک : لای گلهای حیاط

نور در کاسه مس ، چه نوازشها می ریزد !
نردبان از سر دیوار بلند ، صبح را روی زمین می آرد
پشت لبخندی پنهان هر چیز

پی نوشت: اینم عکسی از ریحونام، اگه میبینی یه کم نا مرتبن و کوتاه بلند، باید بگم که برای اولین بار خیلی هم خوب و مرتبه

پی نوشت بعد: میخواستم عکس رو بزارم که یاد این شعر از سهراب افتادم