احوالات ما

باید عرض کنم خدمتتون که بخیه کشیدن با موفقیت انجام شد، هر چند یه کم خونریزی کرد. من که رسیدم توی مطب، دکتر از توی اتاقش همراه با مریضش اومدن بیرون، تا چشمش به من افتاد گفت اااا تو هنوز زنده ای؟ مریضش گفت آقای دکتر جوونه و هنوز آرزو داره، دکتر گفت نمیدونید چه دندونی من از این دختر خانوم کشیدم ، هنوزم دستم درد میکنه!!! بیشرف با اون خنده های دلبرانه اش، همه رو تحت تاثیر خودش قرار میده! قبل از کشیدن بخیه ها یه کم شستشوی مغزیم داد تا برای دو تای دیگه اقدام کنم که زیر بار نرفتم، گفت حالا برو فکرات رو بکن، سعی کن قبل از عید بیای! با حرفای بابا و دکتر داشتم کم کم راضی میشدم که دیشب فهمیدم یه حفره ی عمیق کنار لپم ایجاد شده، انگار که بخیه ها رو کشیدن و این زخم باز شده، امروز به مطب زنگ زدم و دکتر نبود و قرار شد شنبه این جریان رو بهش بگم، درد و سوزش نداره ولی هر چی میخورم میره توی اون گودالی که انتهاش معلوم نیست! تازه دکتر بهم گفت تروس استخوانی هم داری. گفتم این مریضیه؟ گفت نه گفتم ضرر داره، گفت نه، گفتم حسنه؟ گفت نه! گفتم پس چیه، گفت یه استخوان اضافی کنار لثه ها که به استحکام بیشتر فک کمک میکنه، گفت فقط بیست درصد افراد از اینا دارن، گفت که خودشم داره ولی مال من خیلی بزرگه، گفت کاش دوربینم اینجا بود و ازش عکس میگرفتم و به دانشجوها نشون میدادم! خلاصه اینکه حواستون جمع باشه من تروس استخوانی دارما!!!

پی نوشت: میدونستی هنوز نمره ی تشریحیم نیومده؟
پی نوشت بعد: دیروز اومدم با موبایلم از نگار عکس بگیرم که دیدم همه چی خط خطیه، خاموشش کردم و روشنش کردم دیگه دوربینش باز نشد! هیچ کدوم از دوربیناش کار نمیکنه! ریستشم کردم کار نکرد، با پی سی سویتش ریپیر کردم که نیمه هاش فیلد میشه! یعنی نمیدونم چه خاکی بر سرش شده
اضافه نوشت: میشه اس ام اسام دلیوری شن؟!!!