بخشش

تا حالا یه عالمه جمله های خوب و بد از بخشش شنیدم. خیلی ها بودن توی زندگیم که گفتم نمیبخشمشون  و با شنیدن اون جمله ها بخشیدمشون، ولی چند نفر رو هیچ وقت نمیبخشم!
یکیش دبیر دینی سال اول راهنماییمه، سر کلاس همه آدامس میخوردیم و بین لپمون قایم میکردیم، نمیدونم چی شد که یهو سرفه ام گرفت و مجبور شدم آدمس رو جابه جا کنم، همون موقع دبیرمون منو دید و ازم پرسید که آدمس توی دهنته؟ خیلی راحت میتونستم بهش دروغ بگم و آدمس رو قورت بدم، ولی گفتم بزار راستشو بگم کاری نمیکنه که! منم از روی سادگی گفتم بله و اون سرم داد زد و از کلاس انداختم بیرون، اون دبیر احمق هیچ وقت نفهمید چه درسی به من داد! درسی که از همون موقع یاد گرفتم این بود که به دبیرها دروغ بگم!
دو تا از همکارام هم گفتم هیچ وقت نمیبخشم، به خاطر یه مسائلی و اینا! اون که بچه تر بود و گول خورده بود، بعد از یک سال ازم معذرت خواهی کرد و همون موقع بخشیدمش، ولی اون یکی رو هیچ وقت نمیبخشم! ابله تر و بی ارزش تر از اون حرفاس که بخوام در موردش حرفی بزنم!
چند ماهه که یه حس غیر قابل بخشش از یه نفر توی وجودمه که نمیدونم چرا هر کاری میکنم نمیتونم ببخشمش! آخرین باری هم که بهش اس ام اس زدم، بهش گفتم که تقاص پس میده و منتظرم اون روز برسه!
نفر بعدی... نمیدونم باید بگم نمیبخشمش یا نه!
کلا آدما اون کسایی رو نمیبخشن که در مقابلشون پاک و بی آلایش بودن! صادقانه ترین لحظه ها رو باهاشون سپری کردن و در آخر و در کمال ناباوری، دیدن که این صداقت کاملا یک طرفه بوده! اینه که آدم رو میچزونه و هیچ رقمه حاضر نیست دلشو نصبت به اونا صاف کنه!