اولین پست دهه نود

اولین پست توی سال جدید، توی دهه ی جدید! اصن حس خاص میخواد واسه نوشتن این پست، همچنین وقت مناسب! اینه که فک کنم چند روزی طول بکشه نوشتن این پست!
اول یه نگاه گذرا میندازم به دهه هشتاد! دهه هشتاد واسه من یه دهه متفاوت بود، چون دهه ای بود که من بزرگ شدم! دهه ای که آغازش رفتن به دبیرستان بود و پایانش گرفتن لیسانس بود! دهه ای پر از بالا و پایین ها! دهه ای که از پونزده سالگیم شروع شد و با بیست و پنج سالگیم تموم شد! گمونم اوج زندگیم بود! تموم کردن مدرسه، شروع دانشگاه و گذری هم زدم توی کار و کاسبی! اول دهه هشتاد که به نود فکر میکردم، توی تصورات خودم میدیدم که توی سن بیست و سه سالگی ازدواج کردم و توی یه اداره مشغول به کارم! ولی الان هیچ کدوم از این خبرا نیست! ناراضی هم نیستما. در کل دهه ای بود که خیلی چیزا تجربه کردم! دوستی، عشق، نفرت، جدایی... همه ی اینا رو تجربه کردم! امیدوارم توی دهه نود، عشق و دوستی رو تجربه کنم و از اون دوتای دیگه خبری نباشه!
خب حالا بریم سر امسال! کلا موقع تحویل سال اگه خونه خودمون باشیم یه مزه ی دیگه داره! من که نبودم، تا وقتی هم که برنگشتیم احساس جدید شدن و تحویل سال رو نداشتم! ولی همین که رسیدیم خونه و درخت های کوچه و خیابون و یاس توی حیاط رو دیدم، اون لحظه تازه اومدن بهار رو دیدم! بوی عید رو فهمیدم! اونجا خبری از نو شدن درخت ها نبود، و همچنان با پالتو میگشتیم، ولی اینجا که رسیدیم، اول لباس های تابستونی رو در آوردیم و زمستونی ها رو جمع کردیم، خلاصه تازه دارم اومدن بهار رو میبینم! جاتون خالی بود، دریا هم که اینقد سرد بود که بیشتر از یک ربع نمیتونستی کنارش بمونی! مهمون هم که ماشالا، هی میومدن و میرفتن! ما که قبل از تحویل سال رفتیم، فرداش خاله بزرگه و مادر بزرگ و پدر بزرگ اومدن! هفته اول خیلی خوش گذشت، هفته ی دوم، خاله وسطیه اومد، فرداش دوست بابام با بچه ها و دومادش اومدن! بیست و سه چهار نفر بودیم! ما و خاله هام توی یه اتاق دوازده نفری شب رو هشت نفری میگذروندیم، عوضش کلی حال میکردیم و تا صبح فیلم میدیدم و میخندیدیم! مردها هم که توی حال و پذیرایی بودن تا خود ساعت پنج و شش بازی میکردن و صدای دل و بی بی و گیشنیزشون به راه بود! توی  همین مدت بابا زیر شیرونی هم یه اتاق تقریبا شصت متری با حموم و دستشویی و آشپزخونه ساخت و تقریبا تموم شده، قراره یه کم اسباب و اینا بزاریم توش تا از این به بعد هر کی خواست کلید بگیره، بیاد اینجا، آخه نمیدونید وقتی رسیدیم با چه وضعی مواجه شدیم! خلاصه هفته دوم، عمه بزرگه زنگ زد که با پسرا و عروساش دارن میان، بابا هم عذرخواهی کرد و گفت که جا نداریم! بعدش عمه کوچیکه زنگ زد، که بابا همونو بهشون گفت! دو سه روز بعدش، خاله هام رفتن، عمه بزرگه و برو بچه هاش اومدن! دوست بابام هم رفتن! همین روزا بود که من دیگه از پا افتادم! یه شب اومدم از روی تخت بیام پایین که دیدم نمیتونم! همونجا زدم زیر گریه! کلا اون شب رو به همه کوفت کردم و بیمارستان نرفتم، چون خودم میدونستم باید چه کار کنم! همون جا خوابیدم تا سه روز بعد که میخواستیم برگردیم بتونم چند ساعتی رو توی ماشین بشینم، خدا رو شکر خیلی وخیم نبود، الان بیشتر سوزش داره کمرم تا درد و این نشونه ی خوب شدنشه! موقع برگشت هم مشکلی برام پیش نیومد، جاده هم خلوت بود، برادری ساک ها رو روی باربند بسته بود، وسط راه فهمیدیم ساک پالتو ها پرت شده پایین! پالتوی بابا بود و پالتوی من و کاپشن خواهری، بعد فهمیدیم یه دسته هزاری نو و یه دسته پونصدی نو هم توش بوده، شانس آوردیم دو تومنی ها و پنج تومنی ها تموم شده بوده، دلمون از این میسوزه که پولها نو بودن و حتی یه اسکناس هم کم نشده بود!
دیروز هم تولد مرجان بود و رفتیم خونه اشون، امروزم تولد سمیه است و خونه نیست که بریم پیشش! این بود شرح ماجرا تا به امروز، امروز هم با ندا حرف زدم و کلی حال اومدم با خبرهایی که داشت، تازه نصفش مونده!

پی نوشت: توی این مدت یه طوله سگ داشتیم، این عکسش!
پی نوشت بعد: تنها نشونه ی بهار توی حیاط، همین درخت های آلو بود!
پی نوشت بعد بعد: هفته ی اول هیچ وسیله ارتباطی درست کار نمیکرد، چی میشد اس ام اسی بره، هفته ی دوم بهتر شد، کلی اس ام اس داشتم امسال!
پی نوشت بعد بعد بعد: بیمزه است وقتی الان ایمیل های تبریک عید رو میخونی!
پی نوشت بعد بعد بعد بعد:امیدوارم سال خوبی باشی!