کافه وبلاگ

01:07:30 AM  چهارشنبه 24 bahman 1386

این پارسی باکس هم هی مارو شرمنده میکنه، این ادیتور جدید خیلی با نمکه مثل این می مونه که داری با برنامه وورد یا فرانت پیج کار میکنی اسمیلی هاشم که دیگه جدید و خوکشلن درسته تعدادش کمه و باید یه سری کمکی دانلود کنیم ولی خیلی با مزن .اینو ببین آدم یاد جیمیل می افته، چند تا از اسمیلی های هات میل هم دیدم همین شکلین، خدا قوت برادرای پارسی باکسی مخصوصا آقا داوریه خودمون (چون میدونم خواهرا بینتون نیستن چیزی نگفتم)
یه چیزه دیگه؛ من میتونم html پستم رو ببینم؟؟

از امکانات جدید بیایم بیرون( قراره اسمیل یها دیده بشن و تا دیده نشن این پاراگراف نا مفهوم خواهد ماند)

سید محسن از دوستان وبلاگ نویسمون هر هفته ما رو کچل میکرد که بیاین کافه وبلاگ، ما (من+رویا)همیشه شونه خالی میکردیم، هر چند من دوست داشتم برم البته به صورت ناشناس و بقیه وبلاگ نویسا رو ببینم ولی این رئیسمون قبول نمی کرد، زد و اینا وبلاگ ما رو نقد کردن، حالا همون روز رویا ماموریت داشت و رفت صدا و سیما، منم تنهایی عمرا میرفتم،خلاصه فقط سید محسن بود و سوالای بی خود نقادان، خدا رو شکر نشد بریم وگرنه نمی دونستم وقتی سوال میکنن چی باید جواب بدماین هفته سید گیر سه پیچ داد و خواهش کرد که بیاید و چون قرار بود دکتر بیاد و به عشق دیدن دکتر ما هم قرار گذاشتیم بریم البته این هفته نقدی در کار نبود و یه جور تقدیر، تشکر ، دادن لوح و انتخاب وبلاگ برتر بود در واقع جشنی بود برای خودش البته به صورت کاملا دوستانه نه رسمیوقتی ما رسیدیم هیشکی نبود و هی ما دور پارک چرخیدم و وقت تلف کردیم تا اینکه یکی پیداش بشه، از بد روزگار دکتر که به خاطرش اومده بودیم نا خوش احوال بوده و نتونسته بیاد ، ما هم نا امیدانه داشتیم بر میگشتیم که از قضا مسئول فرهنگسرا از دوستان رویا بود، زورکی ما رو کشوند تو فرهنگسرا و بزور چایی تعارفمون کرد که الحمد الله هیچ کدوم اهلش نبودیم و فقط فنجونا رو نگاه میکردیم. من هی به ساعت نگاه میکردم و با آرنجم پهلوی رویا رو سوراخ کردم ولی این دختر مگه بلند میشد، تازه چی محمد هم تو میدون ولی عصر منتظرش بود، ولی این خانم انگار نه انگار . وقتی آقای رحمتی فهمید ما می خوایم بریم میدون ولی عصر اصرار کرد که ما رو میرسونه ما هم از خدا خواسته تو دلمون میرقصیدیم و در ظاهر هی نه و زحمت میشه میگفتیم، ولی این آقا قبول نمی کرد ، خلاصه بلند شدیم و قرار شد ما رو ببره میدون ولی عصر همین که در رو باز کردم سید جلومون سبز شد، بهش گفتیم فقط ده دقیقه می مونیم (من گفتم ده دقیقه وگرنه رویا به خاطر محمد میگفت 5 دقیقه)
کنار در آمفی تیاتر بودیم که همه جمع شدن برن داخل سالن ، سید محسن ما رو معرفی کرد، چشمتون روز بد نبینه سلام وصوت و جیغ و دست و بوس بود که رفت هوا( با  اغراق بخونید) خانوما میومدن ما رو بغل میکردن و میبوسیدن،آقایون روشون نشد این کارو بکنن وگرنه ما با آغوش باز پذیراشون بودیم اون خانمه هی نگامون میکرد می گفت: عزیزمی؛ یه حس بدی بود همه میشناختنت ولی تو اونا رو نمی شناختی، بعدشم کلی سر سید محسن غر زدیم که چرا معرفیمون کردی ولی ایشون همچنان داشت ما رو معرفی می کرد،یک عدد آقای با شخصیت هم که تیپ زده بود و با کت شلوار و کروات تشریف فرما شده بود وقتی فهمید ما کی هستیم اومد جلو و خیلی جدی گفت: باید هفته قبل میومدین که نیومدین. من:ما می دونستیم کی رو به نمایندگی بفرستیم و ازحق نگذریم بهترین گزینه بود سید محسن برای نمایندگی چون بقیه تهران نبودن. خیلی جالب بود همه رو همراهی کردیم داخل سالن و وقتی همه اومدن تو ما زدیم بیرونواز سید خدا حافظی کردیمو رفتیم
عجب ترافیکی بود، ما هم برای اینکه روی تاکسی هایی که سوارمون نکردن رو کم کنیم تا خود میدون ولی عصر پیاده اومدیم (در اصل قل خوردیم چون سر پایینی بود)بعدشم تو بگی یه دونه از مغازه ها رو وایسادیم نگاه کردیم، به جون خودمون نگاه نکردیم ، وقتی رسیدم محمد کلی سر رویا غر زده ومیگه: من که میدونم تک تک این مغازه ها رو وارسی کردینآخه مر.... تو که نمی دونی برا چی ما رو متهم میکنی؟؟؟
بعدشم من اومدم طالقانی ولی رویای طفلکی دوباره رفته سرفاطمی بچم هنوزم کمر درد داره به خاطر پیاده رویه اون روز
روز جالبی بود ولی به خاطردکتر رفته بودیم که متاسفانه ندیدیمش

پی نوشت: فقط می خوام مسولای پارسی باکس یکمی این اسمیلی ها رو متنوع تر و زیاد تر کنن چون خیلی محدوده
پی نوشت بعدی(جدید): این اسمیلی ها قرار بوده دیده بشه، نمی دونیم کی قراره دیده بشه، اگه قراره دیده نشه تکلیف من یکی رو روشن کنید (عوضشون کنم یا نه) منو باش کلی ذوق کردم بابت این ادیتور جدید ولی مثل اینکه هنوز تست نشده