سلاح

این چندمین بار بود که دوست داشتم بخوابونم توی گوش کسی و این کار رو نکردم! سومین یا چهارمین بار بود شاید، وقتی مرد به طرز وحشتناکی از پشت لباس ها ظاهر شد و تا اونجا که میتونست صورتش رو آورد جلو و گفت هر کدوم که خواستی بگو بهت بدم!!! من که هم ترسیده بودم و هم از حرکت مرد عصبانی شده بودم، دوست داشتم تمام توانم رو، کف دست راستم جمع میکردم و بزنم بیخ گوشش! ولی کاری نکردم، دقیقا مثل دفعه های قبل بغض کردم ولی هیچ کاری نکردم. این دو دفعه ی آخری مدام خودم رو سرزنش میکنم که چرا کاری رو که باید میکردم نکردم! شاید به خاطر عواقب بعدش میترسیدم! چرا در مقابل خشم و عصبانیتم یا موقع دفاع کردن از خودم، به جای داد و فریاد فقط بلدم بغض کنم و گریه؟! وقتی میبینم اکثر دخترها و زن ها این کار رو میکنن، به این میرسم که فقط من نیستم! بیشتر همجنسای من در مواقع خوشحالی، ناراحتی، عصبانیت، آرامش و خیلی از حالات دیگه به جای عکس العمل های دیگه فقط گریه میکنن. و این طبیعت زنه!!! و طبیعتی که مردها از درکشون عاجزن!

پی نوشت: زنگ زده میگه بیاین افتتاحیه رو دور هم باشیم!
پی نوشت بعد: خیلی ذوق کردم وقتی فهمیدم هر دو تاییشون در عرض کمتر از یک هفته، یه رینگ خوشگل انداختن دست چپشون!
پی نوشت بعد بعد: دوست داشتنم یه دوست داشتن واقعیه نه از روی عادت، اینو مطمئنم!
پی نوشت بعد بعد بعد: کاش بفهمه همه ی این غر زدن هام از روی دلتنگیه، وقتی میبینم مثل قبل نیست، بیشتر دلم واسش تنگ میشه، واسه ی قبلی!