شب آرزو ها

سه نفر بودن، صندلی جلوی من نشسته بودن! چشمام رو بسته بودم! آواهای نامفهومی میشنیدم ولی اصلا دوست نداشتم چشمام رو باز کنم. صدای ضربه های دست و ناله هم میشنیدم، چشمام رو باز کردم! دیدم دو نفری که جلوی من نشسته بودن با دست و به زبون اشاره داشتن با هم صحبت میکردن، اونی که دقیقا جلوی من بود رو نمیتونستم ببینم ولی اون یکی رو که به پهلو نشسته بود میدیدم، خوشگل هم بود، توی چند دقیقه ای که داشتم بهشون نگاه میکردم کوچکترین صدایی ازشون در نیومد، خانوم مسنی که اونطرف نشسته بود و با اینا بود هم شروع کرد با اشاره حرف زدن، وقتی حرف میزد صدایی به گوش میرسید، معلوم بود که میتونه به سختی صحبت کنه! راحت تر میتونستم ببینمش، خیلی تلاش کردم بفهمم چی میگن ولی انصافا کار من نبود! میشد لب خونی کرد ولی بعضی لغات رو نمیتونستم بفهمم! تشنه ام بود و میخواستم بطری آب رو از توی کیفم در بیارم، که متوجه شدم خانوم مسن داره به من نگاه میکنه، بهم لبخند زد، و منم با لبخند جوابش رو دادم، بهم گفت توی بهزیستی کار میکنم، اون دو تا هم از همدان اومدن، مادرشون خفه شده، پدرشونم فوت کرده، اومدن بهزیستی اینجا، حالا دارن میان خونه ی من! تمام این کلمات رو طوری ادا کرد که اون دوتای دیگه کاملا متوجه شدن! باز هم بهش لبخند زدم، در کیفم رو باز کردم که بطری رو در بیارم که دوباره گفت؛ خیلی گرمه، روزه ام، از شنبه تا حالا روزه گرفتم، گفتم خدا قبول کنه، دوباره همون لبخند مهربون رو تحویلم داد. زیپ کیفم رو بستم و بیخیال خوردن آب شدم. به مقصدشون رسیدن، هر سه نفر موقع پیاده شدن با دست ازم خداحافظی کردن!دوباره چشمام رو بستم یادم افتاد امروز پنجشنبه است و امشب لیل الرغائب، تو دلم حسرت خوردم به حال اون خانوم مسن!

پی نوشت: امسال هم نتونستم روزه بگیرم!
پی نوشت بعد: موقع دعا کردن امشب همدیگه رو فراموش نکنیم! شب آرزو هاست امشب