ارمیا

چند شب پیش که میخواستم بخوابم، یه نگاه به قفسه ی کتاب ها انداختم ببینم کتابی هست که الان حس خوندنش رو داشته باشم یا نه! متوجه دو تا کتاب جدید شدم؛ ارمیا و ملکه ی قاجار. ملکه ی قاجار قطور بود به خاطر همون ارمیا رو برداشتم! فهمیدم خواهری در مقابل تعویض کتاب این دو تا رو گرفته! اسم ارمیا برام آشنا بود، بعد از دیدن صفحه ی اولش یادم اومد که یکی از کتاب های رضا امیر خانیه! تنها کتابی که ازش خوندم "من او" بود و تصور خوبی نسبت به کتاب ارمیا پیدا کردم! شروع کردم به خوندن! همون شب بیشتر از یک سوم کتاب رو خوندم، ولی هیچ پاراگرافی نبود که روم اثر بزاره! دیشب تمومش کردم! پیشنهاد خوندنش رو نمیدم! شاید اگه سال های شصت و هشت و شصت و نه بود، خیلی از خوندنش لذت میبردم و کلی هم اشک میریختم، ولی خوندن این کتاب توی نسل ما چندان اثری نداره! همش یاد خانوم الف افتادم که میگفت به خاطر تلقین ها و تبلیغاتی که میکردن زمان جنگ، من خودم رو مادر شهید میدیدم و یه روز توی خاله بازی ها بچه اش شهید میشه!!! آخرین کتاب دفاع مقدسی که خوندم مربوط میشه به دوم دبیرستان که داستان قشنگی داشت.  از حق نگذریم برای اولین کتاب یه نویسنده خوب بود، امیر خانی توی دوران دبیرستان این کتاب رو نوشته! یه سری عبارت های جالب توش داشت که مختص امیر خانی بود. به نوبه ی خودش خاص بود ولی پایانش اصلا خوب نبود. اگه اون زمانی که تصمیم گرفته بودم عارف بشم و برم تو دنیای مکاشفات، این رو میخوندم محشر میشد و این کتاب رو الگو قرار میدادم. در کل نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم

پی نوشت: دیروز حین تماشای  بازی آلمان و آرژانتین همراه مامان داشتم هسته ی آلبالو در می آوردم! از اینکه مسی هیچ کاری نمیکرد حرص میخوردم، همراه با این حرص خوردن ها یه آلبالو هم میزاشتم توی دهنم! شما حساب کن من چند کیلو آلبالو حین بازی خوردم دیگه
پی نوشت بعد: آلمانی ها بیشرفا خیلی خوب بازی میکنن خب! اگه اسپانیا رو ببرن چی خب! همه ی امیدمون به اسپانیاس!!!
اضافه نوشت: امتحان اولی بود که کلی آه و ناله کردم! شدم پونزده و نیم