گلریز

یکی از آدم هایی که دوسش دارم س گلریزه، خیلی آدم دوست داشتنیه، درسته خیلی از غذاهایی که درست میکنه واقعا قابل خوردن نیست، ولی بعضی از غذاهاش خوشمزه و متنوعه! یکی از بیننده های پرو پا قرص برنامه هاش منم، بیشتر غذاهاشم مینویسم. بیشتر اونایی رو هم که مینویسم درست هم میکنم، نمیدونم چرا همیشه از غذاهاش تعریف میکنه، در صورتی که با ذائقه(زائقه) ما جور نیست. یه دفعه یه ماکارونی متفاوت درست کردم از روی دستوراش که تا دو روز حالم بد بود، تازه فقط یه کم خوردم و بقیه اعضای خونواده رو هم مجبور کردم نخورن، همه رو چپه کردم توی سطل؛ دیشب هم خوراک لوبیای مکزیکی تندش رو درست کردم، طعم خوبی داشت، فقط نمیدونم چرا من به حرفش گوش کردم و دو قاشق فلفل قرمز و دو تا از پسرای خودمو توش انداختم، خیلی تند بود ولی خوشمزه بود! درسته اعلام کردن غذاهای فرنگی نباید آموزش بندن، ولی س گلریز هنوزم سری برنامه های غذاهای فرنگی و بین الملل رو داره! چند هفته پیش هم اومده بود توی برنامه رادیو هفت که هر شب از شبکه هفت پخش میشه و یکی از برنامه های دوست داشتنیه، در مورد غذاهای عجیب حرف میزد، طرز تهیه بستنی سوخاری رو هم یاد داد، بعدشم خیلی تاکید کرد که دوستاش و اقوامش دست پخت خانومش رو بیشتر دوست دارن و با وجود اینکه خودش کارشناس آشپزیه ولی گفت دستپخت خانومم عالیه! همینه که دوسش دارم!

پی نوشت: نمیدونم چرا بعد از دیدن دو قسمت از برنامه بفرمایید شام، دوست داشتم در مورد س گلریز بنویسم! شاید به خاطر اینکه کارشناس خودمون رو به رخ مجری های اون برنامه بکشم!
پی نوشت: امروز چند دقیقه به آخرین حرفی که بهم زدی خیره شدم، بعد از چند دقیقه اون آخرین ایمیل رو هم حذف کردم!
شعر نوشت: آن روز با تو بودم، امروز بی توام .آن روز که با تو بودم، بی تو بودم .امروز که بی توام با توام(حمید مصدق)