یک روز بارانی اسفند

دیروز صبح همت کردم و رفتم انقلاب! حالا اون موقع که من رفتم از آسمون تگرگ و برف و بارون میومد شدید! به مامان زنگ زدم میگم مامان من دارم میرم، میگه مگه بیرونت کردن توی این هوا! گفتم دیگه وقت نمیکنم و کارم میمونه! این شد که شال و کلاه کردم و رفتم! توی مترو خوب بود ولی بیرونش همچین بارون میومد که نگو! رفتم انقلاب، اتفاقا یه مغازه ای پیدا کردم که یک عالمه پازل داشت! از پنج هزار تیکه تا پونصد تیکه! از پنج تومن تا سی تومن! طرح های خوبی هم داشت! منم سه تا انتخاب کردم که هر کدوم یه قیمت داشت و یه طرح ! چند تا کارت تبریک عید هم خریدم و همونجا سوار ماشین شدم و رفتم سر وصال! از سر وصال به مهدیه و ندا زنگ زدم که بیان استقبالم! من هی زنگ میزدم و اینا هی جواب نمیدادن، تا رسیدم دم در، یه خانوم و آقا هم توی ماشین نشسته بودن و من رو نگاه میکردن، منم هی زنگ! آخر دلمو به دریا زدم و رفتم تو! نزدیک در نگهبانی چترم و بستم و پیش خودم گفتم اینجا میشینم تا بیان! ییهو دیدم آقای ش بود و اون آقا! یه سلام دادم و هول شدم و دوباره دکمه چترمو زدم و چتر بیچاره توی در باز شد و یکی از میله هاش شکست! آقای ش گفت بده من درست کنم! گفتم داخلی ندا یا مهدیه رو بگیرین و بگین من اینجام! خلاصه بعد از چند دقیقه مهدیه خانوم نمایان شد و اومد، گفت رویا اینجاست! نگو اون خانوم و آقا والدین رویا بودن!خیلی جالب بود که ما اصن خبر نداشتیم که میخوایم بیایم اینجا و هدیه مهدیه رو بهش بدیم! خلاصه ندا رو هم دیدم که کلی متحول شده بچه! بهش میومد اتفاقا! چند دقیقه ای در جوار دوستان بودیم و رهسپار خونه شدم! دیگه از بارون خبری نبود. سه ساعت هم درگیر درست کردن چترم بودم که خدا رو شکر درست شد!

پی نوشت: چند ماهه دلم رو خونه تکونی کردم و چند نفر که یه زمانی عزیز بودن رو از خونه دلم انداختم بیرون!