همینک در خوشحالی وصف ناپذیری به سر میبرم که اشک رو در چشمانم حلقه کرده! حالا این خوشحالی رو میزارم این ور دلم و به نوشتن پستی که میخواستم بنویسم میپردازم!
جونم براتون بگه که این چند وقته هنوز سیل بازدید های ما تموم نشده، دیشب هم مادر بزرگم و عمه خانوم تشریف اورده بودن، هنوزم دو تا از عمه هام و عمو هام نمیدونن و ما همچنان منتظریم تا خبر دار بشن و تشریف بیارن. دیروز هم بابا رفت پیش دکترش و دکتر هم از عملی که انجام داده بود خیلی راضی بوده، کلی هم از خودش تعریف کرده وقتی بابا ازش پرسیده چرا اینقدر طولانی شد! دکتر گفته که توی دستت پلاتینه، من نمیدونم چطوری پلاتین رو کردن توی دست بابا وقتی فقط جای سه تا زخم به اندازه ی بند انگشته! شنبه هم باید برن عکس بگیرن و بخیه ها رو بکشن! تا این جا که بخیر گذشته، ایشالا از این به بعدش هم بخیر بگذره!
پی نوشت: خدایا امروز دوستامو به خودت میسپارم، هواشونو داشته باش!
پی نوشت بعد: اینکه میدونستی برای دوستت قراره خواستگار بیاد و بعد یهو بفهمی اون مراسم خواستگاری دست کمی از نامزدی نداشته، بایدم مثل من با تک تک سلول های بدنت خوشحال باشی و برقصی! نمیدونم چطوری تا فردا میخوام سر کنم، طاقت نداره دلم!
پی نوشت بعد بعد: اول فکر میکردم گوشیه بی خودیه، بعد کم کم فهمیدم عینهو لپ تاپ، هر چی میخوای باید بریزی توش! الان راضیم ازش
خدا رو شکر که هم عمل موفقیت آمیز بوده و هم اینکه در خوشحالی وصف ناپذیری به سر می بری :)
پس کم کم با گوشیت کنار اومدی؟
مگه بقیه گوشی ها اینجوری نیستن؟ خوب تا چیزی نریزی توشون که خودشون چیزی تولید نمی کنن؟
خدا رو شکر
اصلا خوشحالیم قابل وصف نیست
داریم با هم زندگی مسالمت آمیز میکنیم
گوشی ها خیلی چیزا داره، این عینهو لپ تاپ تازه ویندوز عوض کرده میمونه که هر چی بخوای باید خودت نصب کنی