ناراحتی وجدان که خیلی از افراد بی فکر از آن گریزانند و خیلی ها اسمش که میآید ترش میکنند، چیزی است که همیشه وجود داشته و دارد و طرح من درآوردی فلاسفه عهد دقیانوس نیست، که در آن نَفس چیزی بیش از ترکیب چند عنصر به حساب نمی آمد. با گذشت زمان و تکامل اجتماعی و تبادل ژنتیک، عذاب وجدانِ خود را، با رنگ خون و اشک شور چشم نشان میدادیم و مثل اینکه کفایت نمیکرد چشمهامان را به آینه ای رو به درون تبدیل کردیم تا هر وقت چیزی را که در دل داشتیم و به زبان انکار میکردیم، بی هیچ ملاحظه ای باز بتاباند.
کوری/ ساراماگو/ ترجمه امرایی
دو هفته پیش بود که کتاب کوری رو تموم کردم، ولی یادم رفته بود در موردش بنویسم. اولین کتابی بود که از ساراماگو میخوندم و مثل اینکه بهترین اثر رو خوندم. فصل اول این کتاب به اندازه کافی گیرایی داره و بعدش نمیتونی کتاب رو رها کنی و باید تا آخر بخونی تا بفهمی چی میشه! نمیدونم اگه توی اون شرایط قرار بگیریم این اتفاقا برای ما هم می افته یا نه! نمیدونم توی این شرایط واقعا بُعد حیوانی ما غالب میشه یا نه! فکر کنم با خوندن این کتاب بهتر ببینیم.
اتفاقاً بارها تو کتاب‌فروشی دیدمش، اما هیچ وقت نخریدمش!
نمیدونم بگم بخری یا نخری!