ظهر بهم اس ام اس زد که بعد از ظهر خواستم برم خونه امون، یه سر میام پیشت! یک ساعت پیش یهو پدر بزرگم اومد اینجا، فقط من و خواهری خونه بودیم، موبایل و لپ تاپ توی اتاق رها شده بودن و حالا من و خواهری کنار پدر بزرگ نشسته بودیم، نیم ساعت بعد اومد دم در، توی حیاط میگه چند بار بهت زنگ زدم ولی جواب ندادی! حسین(شوهرش) میگه خوبه دوست پسر نداری وگرنه به خاطر این جواب ندادن ها قهر میکرد و میرفت! همه خندیدن(برادر و خواهرش هم بودن)! منم تلخ خندیدم. نمیدونم چرا الان بغضم گرفته. رابطه ای که بخواد با جواب ندادن تلفن به هم بریزه، همون بهتر که دیگه اثری ازش نباشه! آدم ها رو میشه از همین استدلال ها شناخت! آدم هایی که هیچ وقت خودشونو جای طرف مقابل قرار ندادن و شرایط رو درک نکردن! آدم هایی که جواب ندادن تلفنشون براشون خیلی خیلی مهمتر از شرایط روحی و روانی ِ فردیه که باهاش تماس گرفتن! آدم هایی که...
ولش کن اصلا! من چرا اینا رو اینجا دارم مینویسم! چیزایی بود که یهو توی ذهنم رژه رفتن!
عوضش این اولین باری بود که سارا و همسرش رو با هم دیدم وقتی منتظرن فرشته ی کوچولوشون از راه برسه! دیدن ِشوهرش که از ته دل شاد بود. دوست ندارم این افکار مزاحم الان برسن به ذهنم، توی این روزهای قشنگی که از ته دلم شادم !
اولاً حالا از کجا می‌دونسته دوست پسر نداری؟
دوماً عمراً ما پسرا با یه تلفن جواب ندادن قهر کنیم، قهر کار دخترهاست
اگه تمام داستان همین بوده که تعریف کردی، فک کنم داری از کاه کوه می‌سازی، البته قضاوت نمی‌کنم، فقط حدس زدم.
ادم وقتی دوست پسر یا دوست دختر داشته باشه, اونقدر تابلو بازی در میاره که همه میفهمن!
دیدم که میگم برادر من, ناز کردنتون از دخترا بدتره
حدست درست نیست