بی حس و حال

خیلی زشته آدم اینجوری بی حس و حال باشه که حتی وبلاگ نویسی رو هم بزاره کنار!
نمیدونم بخاطر ماه رمضون و گرسنگی و تشنگیه، یا به خاطر گرمای طاقت فرسای این روزها، ولی هر چی بود الان دیگه چهله اش بریده شد و تصمیم گرفتم که بنویسم. این وسط جا داره از خدا به خاطر بارون هایی که این چند شب یهو میاد و میره تشکر کنم، واقعا عالی شده هوا! مخصوصا شب ها، بارونی که صبح اومد و همه جا رو تر و تازه کرد.
این چند وقته هیچ کار خاصی نکردم، رخوت و خستگی، چنان در من نفوذ کرده که خودمم دارم از این همیشه بی حس و حال بودن خسته میشم. زندگی جریان داره و چه خسته باشی چه بی حال، کار خودشو میکنه. تنها اتفاق غیره منتظره که این روزها افتاد، زانو درد یکباره و یهویی و دردناک بود که باعث شد دوباره برم دکتر ارتوپدم، گمون نمیکردم خیلی جدی باشه! ولی وقتی دکتر گفت کمربند مخصوص زانو بهت میدم و چند ماه مهمونته، تازه فهمیدم قضیه جدیه و من جدی نمیگرفتمش! چند تا آمپول و شربت و چند نوع قرص خارجکی هم بهم داد. خلاصه که دارم باهاشون کنار میام، کمربند زانو فقط یه کم اذیتم میکنه و هنوز بهش عادت نکردم، از صبح تا شب باید زیر زانوم وصل باشه تا کشکک پام فشار کمتری تحمل کنه! در اثر چی نمیدونم ولی غضروف های زانوم چنان نازک شدن که کشکک هاش کارشونو با درد انجام میدن! هر دو تا پام. یه سری ورزش هم داده بهم که امیدوارم با انجام دادنشون بهتر بشم! بابا میگه به دکتر میگفتی یهو یه اسکلت بندی جدید برات تجویز کنه تا دوباره یه مشکل دیگه پیدا نکردی! راستم میگه، من از بچگی، از همه ی اطرافیانم بیشتر شیر میخوردم، ولی مشکلات استخونی حاد پیدا کردم. پس نتیجه میگیریم خوردن شیر هیچ کمکی به استحکام استخون ها نمیکنه، شاید تنها روی دندون هام اثر کرده باشه! خلاصه که باز هم درگیر یه همچین بیماری هایی شدم!

پی نوشت: امشب خواهری و مامان با پسره و مامانش قراره برن بیرون! روابط همچنان ادامه داره!